İş yerimde, bir akşam, bir toplantı sonrası, balkona çıktığımda beni karşılayan manzara.
O karanlığın içindeki aydınlık, o ısıtmayan ama aydınlatan, o hem hüzünlendiren hem de neşelendiren, yaşamı hissettiren...
Günler öyle koşuşturmacayla geçip giderken, harala gürele ne yaptığımızı dahi sorgulamadan çalışırken, aninden soğuk bir günün akşamında, yağmur bulutlarının arasından parıldayan Ay'a bakıp; "Yaşıyorum!" demek!